در این تحقیق کیفیت خمیرکاغذهای OCC جمع آوری شده توسط شرکت های مختلف در مقایسه با خمیرکاغذ NSSC شرکت صنایع چوب و کاغذ مازندران و نیز تاثیر اختلاط خمیرکاغذ OCC در اختلاط با خمیرکاغذ NSSC مورد ارزیابی قرار گرفت. در ادامه تاثیر پالایش بر ویژگی های مقاومتی کاغذهای لایه کنگره ای (فلوتینگ) ساخته شده از خمیرهای کاغذ بازیافتی OCC و همچنین اختلاط خمیرکاغذ  OCCبا خمیرکاغذ NSSC ارزیابی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که خمیرکاغذ NSSC در مقایسه با خمیرکاغذ OCC از کلاسه بندی الیاف بهتر و ویژگی های مقاومتی بیشتری برخوردار بود. همچنین کیفیت خمیرهای کاغذ بازیافتی OCC تهیه شده از شرکت های تولیدکننده به دلیل گوناگون بودن مواد اولیه و فرایند تولید، متفاوت بوده و این موضوع باعث ایجاد نوسان های کیفی در فرآورده نهائی خواهد شد. پالایش خمیرهای کاغذ بازیافتی OCC، منجر به افزایش ویژگی های مکانیکی کاغذ شد. همچنین نتایج حاصل از ورقه های دست ساز آزمایشگاهی و نیز مقایسه کاغذهای لایه کنگره ای تهیه شده با درصدهای مختلف خمیرهای کاغذ بازیافتی نشان می دهد که در نتیجه مصرف خمیرهای بازیافتی OCC، بیشتر مقاومت های مکانیکی کاغذ کاهش یافته و تنها مقاومت به پارگی کمی افزایش یافت اما اختلاف معنی دار بین مقادیر مقاومت ها دیده نشد. به طور کلی نتایج به دست آمده نشان داد که با احداث یک واحد مستقل تهیه خمیرکاغذ بازیافتی OCC در کارخانه صنایع چوب و کاغذ مازندران و یا تکمیل و تجهیز سامانه آماده سازی و پالایش مناسب خمیرهای کاغذ بازیافتی می توان ضمن تولید کاغذ لایه کنگره ای با کیفیت یکنواخت و بهینه، نسبت به افزایش مصرف خمیرهای کاغذ بازیافتی OCC اقدام نمود.

در این پژوهش اثر استفاده از خمیرکاغذ سودا و کرافت پوست و ساقه کنف (رقم کوبا از گونه (Hibiscus cannabinus در امکان بهبود خواص کاغذ بسته بندی بازیافتی مورد بررسی قرار گرفت. خمیرکاغذسازی از پوست و کل ساقه کنف به دو روش کرافت و سودا آماده گردید. شرایط خمیرکاغذسازی شامل نسبت مایع پخت به وزن خشک کنف 8 به 1، دمای پخت 165 درجه سانتی گراد، قلیاییت فعال 28 درصد، سولفیدیته 25 درصد و زمان پخت برای رسیدن به عدد کاپای حدود 25 متفاوت بود. نتایج نشان داد که زمان پخت برای خمیرکاغذسازی از پوست کنف به مراتب کمتر از کل ساقه بوده و برای خمیرکاغذسازی به روش کرافت و سودا به ترتیب 25 و 35 دقیقه بود. این در حالی است که زمان خمیرکاغذسازی ساقه کنف تا رسیدن به عدد کاپای مشخص 25، به ترتیب برای پخت های کرافت و سودا 120 و 180 دقیقه بود. با توجه به اینکه نسبت پوست به مغز در ساقه کنف 40 به 60 بود، اختلاط خمیرکاغذهای تهیه شده از کنف طوری صورت گرفت که تمامی اختلاط ها دارای حدود 20 درصد الیاف پوست کنف باشند. نتایج نشان داد که خمیرکاغذ پوست کنف در هر دو فرآیند سودا و کرافت دارای بیشترین مقاومت ها بود، اما خمیرکاغذ سودای کل ساقه مقاومت کمتری نسبت به خمیرکاغذ کرافت کل ساقه داشت. همچنین در بین اختلاط ها، بیشترین مقاومت ها مربوط به اختلاط خمیرکاغذ کرافت کل ساقه با الیاف بازیافتی بود.

بازیافت کاغذ از جمله فرایندهای صنعتی متداول و ارزشمند در دنیا می باشد. اما در حین این فرایند، بعضی از انواع کاغذهای بازیافتی دچار افت برخی از ویژگی های مقاومتی می شوند. یکی از روش های بهبود این ویژگی ها، استفاده از مواد افزودنی همچون نانوالیاف لیگنوسلولزی می باشد. برخلاف بسیاری از افزودنی ها، به نظر می رسد ساختار فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد این نانوالیاف در پراکنش آن در خمیرکاغذ و عملکرد آن موثر باشد. برای بررسی این مساله، در این تحقیق دو روش اختلاط متداول (با همزن مکانیکی) و شدید (با پراکنده ساز) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش شدت اختلاط سبب پراکنش بهتر نانوالیاف لیگنوسلولزی در سوسپانسیون الیاف می گردد و بر اثر آن شاخص مقاومت به کشش از حدود N.m/g 21 در روش اختلاط متداول به N.m/g 30 در روش اختلاط شدید افزایش یافته است. همچنین از آنجایی که اختلاط نانوالیاف سبب کاهش آبگیری از ورقه الیاف می شود؛ پس از تعیین روش مناسب اختلاط، تأثیر سیستم میکروذره کایتوزان- بنتونیت برای بهبود آبگیری بررسی شد. نتایج نشان داد که سیستم مزبور در این تحقیق توانسته علاوه بر حفظ یا بهبود ویژگی های مقاومتی، باعث افزایش مناسب ویژگی های آبگیری گردد؛ به طوری که آبگیری از حدود ml CSF 132 در روش اختلاط متداول به ml CSF 189 در روش اختلاط شدید رسید.

کاربرد افزودنی های شیمیایی نگرشی کارامد در بهبود ویژگی های فرایندی و فراورده ای کاغذهای بازیافتی بوده که معرفی مواد جدید همیشه مورد چالش و پرسمان است. نانوالیاف سلولزی، به عنوان نانوزیست ماده ای با خاستگاه الیاف گیاهی اخیرا مورد اقبال کاربردهایی متنوع نظیر کاغذسازی بوده که لزوم ارزیابی عملکرد آن با توجه به تفاوت شرایط دوغاب-های خمیرکاغذ را گوشزد می کند. با این هدف، تاثیر نانوالیاف سلولز (1/0، 15/0 و 2/0 درصد خمیرکاغذ خشک) بر عملکرد شناخته شده نشاسته کاتیونی (5/0، 75/0 و 1 درصد خمیرکاغذ خشک)، به عنوان پرکاربردترین پلیمر مصرفی در خمیرکاغذ بازیافتی از کاغذهای باطله قهوه ای بسته بندی مورد پژوهش قرارگرفت. نتایج نشان داد، افزودن نانوالیاف سلولز پس از نشاسته کاتیونی نه تنها منجر به بهبود ماندگاری نشد، بلکه توانائی نشاسته در بهبود ماندگاری را نیز پیوسته و متناسب با افزایش کاربرد؛ ، کاهش داده است. نتایج آبگیری دینامیکی نیز در تائید ماندگاری بوده و کمترین اتلاف مواد در کمترین میزان کاربرد نانوالیاف سلولز بروز یافت. کاربرد منفرد نانو الیاف سلولز درجه روانی را کاهش و افزودن آن پس از نشاسته نیز بهبود چشمگیر آن را به همراه نداشته و غالبا آن را تنزل داد. افزودن نانوالیاف سلولز به دوغاب حاوی نشاسته هیچگونه بهبود قابل توجهی در مقاومت های کششی و ترکیدن کاغذ بازیافتی نداشته و مقاومت به پارگی را نیز کاهش داد. بطور کلی، برخلاف سامانه های متداول ماندگاری – آبگیری پلیمر کاتیونی/نانوذرات، کاربرد نشاسته کاتیونی – نانوالیاف سلولزی از تاثیرگذاری مثبتی بر ویژگی های خمیرکاغذ و کاغذ حاصل از بازیافت کاغذهای قهوه ای بسته بندی برخوردار نبوده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

استفاده از مواد افزودنی مقاومت خشک راهکاری پایدار در بهبود ویژگی های کاغذهای بازیافتی محسوب شده و کاربرد مواد مبتنی بر زیست توده از جنبه های مختلف فنی و زیست محیطی در این زمینه رو به گسترش و حائز برتری است. در راستای بهبود ویژگی های مواد، سلولز و کایتوزان به عنوان فراوان ترین بیوپلیمرهای واجد پتانسیل مزبور، بصورت طبیعی و فراوری شده مورد توجه روزافزون پژوهش ها قراردارند. نتایج بررسی تاثیر منفرد و توام بیوپلیمرهای کایتوزان و نانوالیاف سلولزی بر ویژگی های خمیرکاغذ و کاغذ بازیافتی نشان داد که بهبود تمامی ویژگی های مقاومتی و دانسیته کاغذ، آبگیری و ماندگاری خمیرکاغذ به هنگام شکل گیری و کاهش اتلاف مواد در مقایسه با تیمار شاهد قابل دستیابی است. کاربرد منفرد کایتوزان بهبود معنی دار تمامی ویژگی های مقاومتی و دانسیته کاغذ، ماندگاری خمیرکاغذ به هنگام شکل گیری و کاهش اتلاف مواد را ایجاد نمود. آبگیری از دوغاب خمیرکاغذ نیز با حضور کایتوزان بهبود چشمگیر و معنی داری یافته که البته با افزایش کاربرد، از میزان بهبود حاصله کاسته  شد. بهبودهای ایجادشده به ماهیت پلیمری، شباهت ساختاری و قابلیت بالای پیوندیابی کایتوزان با الیاف سلولزی تعمیم می یابد. نانوالیاف سلولزی نیز بصورت کاربرد منفرد منجر به افزایش ماندگاری خمیرکاغذ، دانسیته، شاخص های کشش و ترکیدن کاغذ، کاهش درجه روانی و اتلاف مواد از خمیرکاغذ و نیز افت شاخص پارگی  گردید. ماهیت آنیونی، سطح ویژه بالا و واجد پتانسیل پیوندهای هیدروژنی سبب این نتایج گزارش گردید. کاربرد نانوالیاف سلولزی پس از کایتوزان به خمیرکاغذ به عنوان سامانه مرکب در پایانه تر کاغذسازی، نه تنها تاثیر افزایشی در شاخص های مقاومتی و دانسیته (به استثنای (NFC %15.2 کاغذ بازیافتی نداشته، کاهش مقاومت ها را نیز در برخی موارد سبب گردیده است. در حالت مرکب، ویژگی های خمیرکاغذ در مقایسه با کاربرد منفرد کایتوزان دچار نوسان بوده، لیکن نسبت به کاربرد منفرد نانوالیاف سلولزی حائز برتری بوده است.

سابقه و هدف: در تولید خمیرکاغذ از موادی مانند هیپوکلریت سدیم، دی اکسید کلر، ازن، پروکسید هیدروژن و ... در فرایند رنگبری استفاده می­شود. بعلاوه، از مواد ذکرشده می توان به عنوان مواد اکسیدکننده و افزایش بار سطحی الیاف استفاده کرد که با حضور بر روی سطح الیاف در کاغذ نهایی می­تواند به مقاومت تر کاغذ کمک کند. ازاین رو، این تحقیق برای بررسی اثر اکسیداسیون الیاف با دو ماده پروکسید هیدروژن و هیپوکلریت سدیم بر ویژگی های خمیرکاغذهای NSSC و OCC به ترتیب به عنوان خمیرکاغذهای بکر و بازیافتی انجام شد.مواد و روش ها: خمیرکاغذهای مورد نیاز این تحقیق، خمیرکاغذ NSSC به صورت رنگبری نشده و خمیرکاغذ OCC از کارخانه چوب و کاغذ مازندران تهیه گردید و درصد خشکی، درجه روانی اولیه و روشنی خمیرکاغذها اندازه­گیری شد. همچنین، مواد شیمیایی مورد نیاز همگی از درجه صنعتی استفاده شدند که پروکسید هیدروژن (به صورت مایع 52 درصد) از شرکت کلر پارس تبریز و هیپوکلریت سدیم (به صورت مایع 4/16 درصد) از شرکت کلران سمنان و سیلیکات سدیم از شرکت باوند شیمی قزوین، کاستیک (سود مایع) با درصد خلوص 47 برای رنگبری با پروکسید از پتروشیمی اروند آبادان و سود پرک­ (سود جامد) با درصد خلوص 90 برای رنگبری با هیپوکلریت از کلران پارس سمنان تهیه گردید. برای کنترل اثرهای تخریبی فلزات انتقالی، تمام خمیرکاغذها قبل از رنگبری، با 2/0% DTPA، در شرایط 2 درصد خشکی، زمان 30 دقیقه، دمای 90 درجه سلسیوس و 5/5-5pH=  تیمار شدند. در پایان این مرحله، خمیرکاغذها با آب مقطر به طور کامل شستشو داده شده و برای مراحل بعدی مورد استفاده قرار گرفتند. برای اکسیداسیون هر دو نوع خمیرکاغذ با پروکسید هیدروژن از نسبت های 3،4 و 5 درصد و هیپوکلریت سدیم برای اکسیداسیون خمیرکاغذ NSSC از نسبت های ذکرشده (مشابه پروکسید) و برای خمیرکاغذ OCC از نسبت های 0،5، 1 و 1، 5 درصد هیپوکلریت استفاده شد. سپس ویژگی های ساختاری الیاف مانند درجه روانی، عدد کاپا، قابلیت نگهداری آب، گرانروی و گروه های کربوکسیل بررسی و در پایان خمیرکاغذها به وسیله طیف سنجی FT-I.R ارزیابی شدند.نتایج: نتایج نشان داد با افزایش میزان مصرف هیپوکلریت، در خمیرکاغذ NSSC اکسید­شده درجه روانی افزایش یافته ولی در خمیرکاغذ OCC اکسید­شده روند درجه روانی کاهشی است. این موضوع در مورد استفاده از پروکسید حالت عکس را نشان می­دهد. همچنین، اکسیداسیون خمیرکاغذ توسط هیپوکلریت سدیم نسبت به پروکسید، باعث خروج مقدار لیگنین بیشتری شده است و از این نظر، اثرپذیری خمیرکاغذ OCC در مقایسه با خمیرکاغذ NSSC بیشتر بوده است. میزان نگهداری آب در الیاف خمیرکاغذ در تیمارهای خمیرکاغذ NSSC نسبت به خمیرکاغذ شاهد روند افزایشی داشته است و در مورد تیمارهای OCC نسبت به تیمار شاهد آن تغییر معنی­دار نداشته و تنها در یک مورد (OC-Na1) کاهش معنی­دار داشته است. با افزایش مصرف پروکسید در فرایند اکسیداسیون هر دو نوع خمیرکاغذ NSSC و OCC، با وجود افزایش میزان گرانروی، بین سطوح مختلف مصرف اختلاف معنی­داری وجود ندارد. بعلاوه، با افزایش سطح مصرف هیپوکلریت، روند افزایش معنی دار بین گرانروی خمیرکاغذهای ذکرشده مشاهده می شود. مقدار گروه های کربوکسیل خمیرکاغذهای تیمار شده با پروکسید در هر دو نوع خمیرکاغذ NSSC و OCC نسبت به نمونه شاهد افزایش یافت. اثرگذاری هیپوکلریت در مقایسه با پروکسید در ایجاد گروه های کربوکسیل در هر دو نوع خمیرکاغذ بیشتر بوده است. ارزیابی طیف سنجی FT-IR هم نشان می دهد که عملیات اکسیداسیون با پروکسید و هیپوکلریت باعث افزایش گروه های کربوکسیل بر روی هر دو نوع خمیرکاغذ نسبت به نمونه های شاهد شده است.نتیجه گیری: اثرگذاری هیپوکلریت در مقایسه با پروکسید در ایجاد گروه های کربوکسیل در هر دو نوع خمیر بیشتر بوده است، به طوری که به نظر می رسد افزایش گروه های کربوکسیل روی زنجیره سلولزی توسط پروکسید بیشتر بر روی C6 و توسط هیپوکلریت بیشتر بر روی C2 و C3 رخ داده است. عملیات اکسیداسیون با افزایش گروه های کربوکسیل و به دلیل ایجاد وزن مولکولی بالاتر باعث افزایش گرانروی خمیرکاغذها می­شود. بعلاوه، افزایش گروه های کربوکسیل به دلیل فعالیت شیمیایی بالاتر، قادر به جذب آب بالاتر و WRV بالاتر می باشد.

تیمار های آنزیمی اثرات متفاوتی بر انواع خمیر های کاغذ دارند. در این تحقیق تاثیر تیمار آنزیمی سلولاز بر قابلیت آبگیری و ویژگی های مقاومتی چهار نوع خمیرکاغذ بکر و بازیافتی بررسی گردید. خمیر کاغذ های بکر شامل خمیرکاغذ شیمیایی-مکانیکی (CMP) و خمیرکاغذ کرافت رنگ بری شده وارداتی (BKP) و خمیرکاغذهای بازیافتی شامل خمیرکاغذ کارتن کنگره ای کهنه (OCC) و خمیر کاغذ های جوهر زدایی شده (DIP) بوده که هر دو نوع خمیرکاغذ بازیافتی از کارخانه های داخلی تهیه گردید. برای تیمار آنزیمی خمیرکاغذها، مقدار خشکی خمیرکاغذ 10 درصد، مقدار مصرف آنزیم سلولاز 5/0 درصد وزن خشک خمیرکاغذ، دمای واکنش 50 درجه سانتی گراد، مدت واکنش 60 دقیقه و pH واکنش 5/5 تا 5/6 تنظیم شد. از تمامی خمیرکاغذها قبل از تیمار آنزیمی، کلاسه بندی الیاف انجام و پراکنش ابعادی الیاف و نرمه های موجود در انواع خمیرکاغذ ها مشخص گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر آنزیم سلولاز بر خمیر کاغذهای شیمیایی و خمیر کاغذ های با لیگنین کمتر، بیشتر از خمیرهای نیمه شیمیایی با لیگنین بیشتر است. تیمار آنزیمی سلولاز باعث افزایش ویژگی های مقاومتی خمیر کاغذ های با سلولز بیشتر و بهبود قابلیت آبگیری خمیرکاغذ های با نرمه های الیاف بیشتر مانند خمیر کاغذهای CMP و OCC شده است.

هدف این پژوهش، تعیین اثر خمیر OMG مرکب زدایی شده در خمیرکاغذ CMP صنوبر دلتوئیدس بر ویژگی های کاغذهای به دست آمده و تعیین مناسب ترین درصد اختلاط خمیرکاغذ OMG مرکب زدایی شده با خمیر CMP صنوبر دلتوئیدس است. نمونه های صنوبر دلتوئیدس از جنگل تحقیقاتی دکتر بهرام نیا واقع در منطقه شصت کلا گرگان تهیه و با استفاده از سولفیت سدیم و کربنات سدیم پخته و به خمیر CMP تبدیل شد. سپس به منظور رسیدن به درجه روانی حدود 300 یک مرحله پالایش انجام شد. کاغذهای بازیافتی OMG به روش متداول شناورسازی مرکب زدایی و یک مرحله با پراکسید رنگ بری شدند. در نهایت خمیرکاغذ باطله مرکب زدایی شده با درصدهای مختلف در قالب 6 تیمار با خمیر CMP و خمیر الیاف بلند وارداتی ترکیب شد و ویژگی های مکانیکی و نوری کاغذهای دست ساز مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج آزمون های ویژگی های نوری و مقاومت های مکانیکی کاغذهای دست ساز ساخته شده از درصدهای مختلف اختلاط خمیرکاغذ مکانیکی مرکب زدایی شده و خمیرکاغذ CMP نشان داد که در تولید کاغذ روزنامه، خمیرکاغذ مکانیکی مرکب زدایی شده می تواند جایگزین بخشی از الیاف بلند وارداتی و خمیرکاغذ CMP شود. بهترین ترکیب خمیرکاغذ شامل 80 درصدCMP ، 15 درصد الیاف بلند و 5 درصد خمیرکاغذ OMG مرکب زدایی شده تعیین شد.

سابقه و هدف: بازیافت کاغذ علاوه بر کاهش مصرف منابع مختلف مانند آب، انرژی و نیز چوب درختان در کشورهای مختلف، به­دلیل آلایندگی­ کمتر همواره رو به افزایش است. یکی از نقاط ضعف اصلی خمیرکاغذ کارتن کهنه، ویژگی­های مقاومتی آن است که سبب محدود شدن کاربرد آن در بخش­های مختلف صنعت بسته­بندی شده است. در این مطالعه، به بررسی تأثیر استفاده از مواد افزودنی برای بهبود ویژگی­های مقاومتی خمیرکاغذ کارتن کهنه در دو حالت تر و خشک به منظور ساخت کاغذ لاینر رویه کارتن پرداخته شده است.مواد و روش ­ها: خمیرکاغذ کارتن کهنه از کارتن­های تولید داخل کشور تهیه شد. به منظور بررسی عملکرد و تعیین مقدار بهینه مواد افزودنی، ابتدا از نشاسته کاتیونی ذرت (با سطوح 1، 4/1 و 2 درصد)، رزین بهبوددهنده مقاومت تر کاغذ (با سطوح 1، 2 و 3 درصد)، AKD (با سطوح 1، 2 و 3 درصد) و خمیرکاغذ الیاف بلند بازیافتی لفاف چای وارداتی (با سطوح 10، 15 و 20 درصد) بر اساس وزن خشک خمیرکاغذ به عنوان مواد افزودنی و به صورت جداگانه به خمیرکاغذ کارتن کهنه استفاده شد و کاغذهای دست ساز آزمایشگاهی با جرم پایه 120 گرم بر مترمربع ساخته شد. برای مقایسه اثر مستقل افزودنی­ها، مقاومت کششی، مقاومت به ترکیدن و مقاومت به پاره شدن در دو حالت تر و خشک و مقدار جذب آب (کاپ) بر روی نمونه­های آزمونی اندازه­گیری شد. بر این اساس، سطح بهینه مواد افزودنی مشخص شد و بعد از تیمار ترکیب بهینه شامل خمیر کارتن کهنه و سطوح مناسب همه افزودنی­ها، کاغذهای دست­ساز ساخته شد و خواص مختلف آنها مقایسه آماری گردید.  نتایج: مقدار جذب آب (کاب) کاغذهای دست­ساز با افزودن AKD، نسبت به نمونه تا حدود 90 درصد کاهش یافت و این افزودنی توانست مقدار جذب آب کاغذ دست­ساز تهیه شده از کارتن کنگره­ای کهنه را تا محدوده مناسبی (حدود 20 گرم بر مترمربع) کاهش دهد. بیشترین افزایش مقاومت کششی در حالت تر کاغذ با استفاده از 3 درصد رزین مقاومت تر نسبت به شاهد حاصل شد. این رزین مقاومت کششی، ترکیدن و پاره شدن باقیمانده در کاغذ بازیافتی را در حالت تر به­ترتیب در حدود 25، 46 و 58 درصد نسبت به حالت خشک حفظ کرده است و عملکرد مناسبی داشته است. نتایج نشان داد که با افزودن نشاسته کاتیونی و خمیرکاغذ الیاف بلند بازیافتی، همه مقاومت­­های کاغذ دست­ساز در حالت خشک نسبت به نمونه شاهد، به­صورت مستقل افزایش یافتند. تیمار ترکیب بهینه براساس نتایج حاصل از استفاده افزودنی­ها به­طور مستقل در خمیرکاغذ OCC، شامل استفاده از 1 درصد نشاسته کاتیونی، 1 درصد AKD و 3 درصد رزین مقاومت تر براساس ملاحظات فنی- اقتصادی انتخاب شد. استفاده از این تیمار باعث شد که میانگین مقاومت­های کششی و ترکیدن در حالت خشک کاغذهای دست­ساز، با افزودن 20 درصد خمیرکاغذ الیاف بلند بازیافتی اختلاف معنی­داری نداشته باشد و میانگین آنها در یک گروه آماری قرار بگیرد.نتیجه­ گیری: استفاده از 20 درصد خمیرکاغذ الیاف بلند بازیافتی لفاف چای، موجب بهبود قابل ­توجه مقاومت­های خمیرکاغذ کارتن کهنه در حالت خشک شده است، اما افزودن 1 درصد نشاسته کاتیونی ذرت موجب بهبود ناچیزی در مقاومت­های خشک خمیرکاغذ کارتن کهنه شد. استفاده از 3 درصد رزین مقاومت تر نیز موجب بهبود معنی­دار مقاومت­های خمیرکاغذ کارتن کهنه در حالت تر شده است و افزودن 1 درصد AKD موجب کاهش معنی­دار جذب آب خمیرکاغذ کارتن کهنه تا حدود 14 گرم بر مترمربع شد. تیمار بهینه اختلاط افزودنی­های شیمیایی شامل 1 درصد نشاسته کاتیونی ذرت، 1 درصد AKD و 3 درصد رزین مقاومت تر برای بهبود مقاومت­های تر و خشک کاغذ لاینر ساخته شده از خمیرکاغذ کارتن کهنه برای استفاده برای بسته­بندی­ فراورده­های سردخانه­ای و فریزری توصیه می­شود.